Archive for Οκτωβρίου 2012

Savoir vivre της παιδικής χαράς...

10:08:00 μ.μ. 18 Comments A+ a-

in English soon



Τώρα που ο Νικόλας έχει μεγαλώσει αρκετά προσπαθώ να πηγαίνουμε συχνά σε πάρκα και παιδικές χαρές...Κι εκεί μαζί με τα παιδιά υπάρχουν φυσικά και οι μαμάδες...Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω συνηθίσει ότι είμαι μαμά (?) κι ας έχει περάσει 1,5 χρόνος..Ίσως επειδή από τους φίλους μας μόνο η φίλη μου η Βάσω έχει μικρό παιδί..(ευτυχώς άλλες δύο περιμένουν...) και δεν έχω συνηθίσει να μιλάω σε άλλες μαμάδες..Μερικές φορές νιώθω άβολα ή περίεργα ή δεν ξέρω τι να πω...

Τις προάλλες πήγαμε σε μια από τις παιδικές χαρές που έχει εδώ κοντά..Πήγαμε νωρίς το πρωί και ήμασταν μόνο εμείς..Ο Νικόλας επιθεώρησε όλα τα παιχνίδια ...




και κατέληξε στο αγαπημένο του..την τσουλήθρα φυσικά...Και μάλιστα ήταν πολύ βολική γιατί μπορούσε να ανέβει και να κατέβει ΜΟΝΟΣ του..(χεχε όχι άλλη γυμναστική για τη μαμά...)


Αφού παίξαμε μαζί αρκετή ώρα...τσουπ να σου κι ένα κοριτσάκι με τους γονείς του... Η μικρή ήταν ένα χρόνο πιο μεγάλη από το Νικόλα..Κάθισαν κι εκείνοι στο κιόσκι που είχαμε αφήσει κι εμείς τα πράγματα και κάποια στιγμή -αφού είχα ξεθεωθεί να κυνηγάω το Νικόλα που μάδαγε τους θάμνους και τα έδινε στο κοριτσάκι (είπαμε είμαστε ρομαντικοί τύποι..χαχα), καθίσαμε κι εμείς εκεί να φάει ο μικρός τη μπανάνα του..

..Και πιάσαμε τη κουβέντα..Δηλαδή η άλλη μαμά ξεκίνησε και σχολίασε ότι ο μικρός τρώει μόνος του ενώ εκείνη ακόμα την ταΐζει γιατί αλλιώς δεν τρώει..Της είπα ότι τα φρούτα τα αλέθω κι εγώ ακόμη..για να φάει περισσότερο αλλά του δίνω και στο χέρι διάφορα...φρούτα, μπισκότα, κέικ, ψωμάκι...Μετά τη ρώτησα κι εγώ πόσο μηνών είναι (ήταν έγκυος..) και μετά ... παύση και μια άβολη σιωπή... Οπότε σηκώθηκα κι εγώ και κυνηγούσα το Νικόλα...

Μετά από λίγο χαιρέτησα και φύγαμε για το σπίτι...Στο δρόμο το σκεφτόμουν...Συνυπάρχουμε μαζί με άλλες μαμάδες στους ίδιους χώρους..πάρκα, παιδικές χαρές... Θέλω να είμαι πιο κοινωνική αλλά ακόμα μου φαίνεται περίεργο να πιάνω κουβέντα σε αγνώστους... Δεν θέλω να γίνομαι ενοχλητική ή περίεργη ή κουραστική...Αλλά μου φαίνεται κάπως..να είμαι δίπλα δίπλα με κάποιον και να είμαστε "μούγκα", να κυνηγάμε μαζί τα πιτσιρικάκια μας και να μη πούμε ούτε μια λέξη...Ίσως υπάρχουν κανόνες τι να πεις και πως να ρωτήσεις και πόσες ερωτήσεις επιτρέπεται να κάνεις και μέχρι πόσα μπορείς να σχολιάσεις, πριν να θεωρηθείς ενοχλητική...

Εγώ πάντως κάνω αυτά:

  • Χαιρετάω πάντα. Και όταν πηγαίνω κι όταν φεύγω και υπάρχει κόσμος εκεί που καθόμαστε. "Καλημέρα, γεια σας, καλή συνέχεια, καλό μεσημέρι..." Το να είσαι ευγενικός δεν κάνει κακό...
  • Χαμογελάω πάντα. Πώς μπορώ να είμαι κατσούφα όταν είμαι βόλτα με το Νικόλα μου;;
  • Δεν συγκρίνω. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τα παιδιά...Τουλάχιστον όχι με το ύφος: "αααα εμάς ο Γιωργάκης ξέρει 5 γλώσσες, πιάνο και μπορεί να κάνει τρεις τούμπες στον αέρα..." Αλλά μια ανταλλαγή πληροφοριών δεν είναι κακή : "Ο Νικόλας έχει βγάλει σχεδόν όλα τα δόντια αλλά ακόμα του δίνω αλεσμένα φρούτα μερικές φορές.." ή "δεν τρώει πατάτες με τίποτα..ο δικός σου;;"
  • Απαντάω και ρωτάω. "Ναι το πρώτο μου είναι. Εσένα;" Ο δικός μου είναι 1,5 χρονών. Η μικρή σου πόσο είναι;" Για να συνεχίζεται η κουβέντα..Αν απαντήσεις ξερά..ο άλλος δεν σε ξαναρωτάει..
  • Δεν μονοπωλούμε τα παιχνίδια. Και δεν μου αρέσει όταν το κάνουν οι άλλοι. Τα παιχνίδια είναι για όλους και δυστυχώς δεν είναι αρκετά οπότε πρέπει να κάνουμε όλοι με τη σειρά...Ο Νικόλας πηγαίνει σε όλα αλλά ποτέ δεν κάθεται πάρα πολύ σε κάποιο γιατί βαριέται γρήγορα..Αλλά δίνουμε και τη σειρά μας όταν πρέπει..
  • Μοιράζομαι. Αν έχω μαζί μου μπισκότα ή σνακ δίνω και στα άλλα παιδάκια (αφού ρωτήσω τη μαμά εννοείται). Δεν είναι ωραίο να τρώει ο Νικόλας μπισκοτάκι και το διπλανό δίχρονο να κοιτάει με παράπονο. Το ξέρω γιατί ο Νικόλας είναι λιχουδάκος κι αν δει κάποιον να τρώει θέλει κι εκείνος..Και δεν κοιτάει απλά...Τώρα έχει αρχίσει και πλησιάζει με άγριες διαθέσεις...χαχα..Και όχι, δεν είναι επειδή είναι νηστικός...απλά είναι η ηλικία τέτοια..Τα θέλει όλα δικά του...
  • Παίζω μαζί του. Και δεν τον αφήνω μόνο του (εννοείται επειδή είναι μικρός ακόμα) γιατί καμιά φορά μπορεί να σπρώξει ή να χτυπήσει κάποιον ή να τον σπρώξουν κατά λάθος. Ακόμα δεν ξέρει να παίζει με άλλα παιδιά... Παίζουμε μαζί και δεν πάμε στα παιχνίδια που είναι για μεγαλύτερα παιδιά. Είμαι εγώ υπεύθυνη για τη συμπεριφορά του και θέλω να μάθει από νωρίς ότι παίζουμε όμορφα, δεν χτυπάμε τους άλλους, περιμένουμε τη σειρά μας.... Παίζουμε σωστά με τα παιχνίδια..δεν ανεβαίνουμε στην τσουλήθρα ανάποδα, δεν τα κλωτσάμε, δεν πατάμε με τα πόδια πάνω στην κούνια... Δεν μου αρέσει όταν "μικρά βανδαλάκια" κακομεταχειρίζονται τα παιχνίδια και οι μαμάδες τους αδιαφορούν πλήρως..
  • Δεν αφήνω σκουπίδια. Τα μαζεύω μετά μανίας γιατί με ενοχλεί απίστευτα να έχει σκουπίδια εκεί που παίζει το παιδί μου. Το θεωρώ εντελώς γαϊδουριά να τρως ή να πίνεις κάτι και να το αφήνεις εκεί...Για να μη μιλήσω για τα αποτσίγαρα που πετάνε οι "πολιτισμένοι γονείς"...Και εννοείται πως ότι πετάξει ο Νικόλας α) το μαζεύω εγώ γιατί εγώ είμαι υπεύθυνη γι' αυτόν ή β) τον προτρέπω να το μαζέψει αυτός και να το πετάξει στον κάδο..(ευτυχώς του αρέσει να πετάει "κακά" πράγματα στα σκουπίδια)
Γενικά προσέχω τη συμπεριφορά μου όταν είμαι με το παιδί. Ο Νικόλας τώρα βλέπει, ακούει και μιμείται τα πάντα.. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι "ο άνθρωπος που θέλω να γίνει"..Έτσι δίνουμε το καλό παράδειγμα...

Καλό βράδυ να έχουμε...

Μήνας 18ος...

5:26:00 μ.μ. 25 Comments A+ a-

in English soon

Ο Νικόλας μου έγινε 18 μηνών το Σάββατο....!! Ακόμα δεν το πιστεύω...Έχει περάσει 1,5 χρόνος κι ακόμα νομίζω ότι είναι  μωράκι...(Όπως και να 'χει βέβαια θα είναι πάντα το μωράκι μου...) 1,5 χρονών....wow !! Σε λιγάκι η ηλικία του θα μετριέται σε χρόνια κι όχι σε μήνες...
  • Μήνας: 18ος 
  • Βάρος :θα τον ζυγίσω αργότερα..
  • Ύψος: 84-85 εκ. περίπου..

Αυτόν το μήνα ο Νικόλας ανακάλυψε τη δύναμη του "όχι" ...Τέτοιο πράγμα..ούτε ο Μεταξάς δηλαδή..(κι είναι και επίκαιρος οσονούπω...) "Νικόλα έλα να φας..." "Όχι" "Θέλεις γάλα;" "Όχι"..."Έλα να βάλουμε παπούτσια.." "Πάμε να κάνεις μπάνιο.." Πήγαινε βόλτα με τη γιαγιά"...Ώρα για ύπνο..." Θέλεις να παίξουμε;" "Θέλεις να φας μπανάνα;" "Θέλεις να πάμε στο πάρκο;"...."Όχι, όχι, όχι, ΟΧΙ !!!! Κάπου διάβασα ότι το μυστικό για να αποφεύγεις τα "όχι" είναι να ρωτάς ερωτήσεις με επιλογές όπως: "Θέλεις να φας μήλο ή μπανάνα;" "Θέλεις να πάμε στο πάρκο ή να παίξουμε με τα αυτοκινητάκια σου;" Και οπότε αναγκαστικά θα διαλέξει κάτι...Το προσπαθώ...Δεν πιάνει πάντα βέβαια..αλλά το παλεύω..Το περίεργο είναι πάντως οτι ενώ καταλαβαίνει πολύ καλά τι θα πει "όχι" όταν το λέει αυτός...όταν το λέω εγώ ...χμμμ...κάνει την πάπια...άτιμο πανέξυπνο παπάκι !!

Ο Μίκυ εξακολουθεί να είναι μεγάλη αγάπη...Ώρες ώρες κάνει σαν εξαρτημένος...Είναι τόσο απορροφημένος που ότι και να του λες ότι και να του κάνεις...τίποτα εκεί καρφωμένος...Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα βλέπει περισσότερη τηλεόραση απ' ότι θα ήθελα..αλλά με τη μετακόμιση και με όλα αυτά, ο Μίκυ ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και δυστυχώς...τον άφηνα...Τώρα προσπαθούμε να την κόψουμε και να κάνουμε περισσότερες βόλτες..όσο ο καιρός είναι ακόμα καλός...

 Αυτό το διάστημα τρελαίνεται για...παστέλι..Το ζητάει και μόνος του..κι αν τυχόν καμιά φορά τον ρωτήσεις τι θέλει.."πατέλι" θα σου πει...Το προτιμά ακόμα κι από τα μπισκότα...Ευτυχώς είναι πιο υγιεινό...Εμένα πάντως δεν μου αρέσει καθόλου...Περί ορέξεως...

Έχει γίνει εντελώς μακαρονάς...Από εκεί που δεν ήθελε να τα δει..τώρα ανοίγει το στόμα και τρώει όλο το πιάτο...Μακαρόνια δώσε του..σε κάθε σχήμα και με κάθε τρόπο.. και θα το φάει το μεσημεριανό...χεχε. Ευτυχώς δηλαδή..γιατί κι εμείς είμαστε μακαρονάδες..Και είναι και μια γρήγορη και εύκολη λύση..

Παίζει καλύτερα τώρα...Τσουλάει τα αυτοκινητάκια του με ήχους (βουμ βουμ..)...Κάνει τα ζωάκια του να περπατάνε με ήχους... Βάζει και βγάζει τα τουβλάκια του...Μέχρι και πύργο έφτιαξε μόνος του...Αυτό που τρελαίνεται όμως είναι να βάζει τα σχήματα στο σπιτάκι...Βέβαια δεν βάζει μόνο αυτά αλλά και ότι  άλλο χωράει να περάσει από τις τρύπες...Αλλά είναι το μόνο παιχνίδι που παίζει τόσο πολύ..Αυτό και το αεροσυντριβάνι της Playskool  είναι τα αγαπημένα του προς το παρόν...

Εκτός από τα παιχνίδια του έχει αδυναμία στα κουτιά, στα μπουκάλια και στα τηλεκοντρόλ κάθε είδους (ούτε του κλιματιστικού δεν του ξεφεύγει). Του αρέσει πολύ να αδειάζει το περιεχόμενο κάθε κουτιού στο πάτωμα...χμμμ το μάζεμα όμως ακόμα το δουλεύουμε..χαχα!!


Νομίζω οτι όσο μεγαλώνει πάει προς τα terrible twos που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοαμερικάνοι... Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι με περιμένει αν συνεχίσει έτσι...Ώρες ώρες τον πιάνουν κάτι κρίσεις (tantrums αγγλιστί) όταν θέλει κάτι και δεν το παίρνει...ή όταν θέλει κάτι και δεν γίνεται...Χτυπιέται ολόκληρος, κουνάει το κεφάλι του και φωνάζει...(ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ συνήθως...)..Ας ελπίσουμε ότι είναι κάτι περαστικό λόγω μετακόμισης ίσως...γιατί είναι ανήσυχος γενικότερα αυτό το διάστημα...

 Το στόμα του πάει ροδάνι...Ότι λες το λέει ότι ακούει το επαναλαμβάνει (sos...πρέπει να προσέχουμε ότι λέμε μπροστά του τώρα γιατί τα πιάνει κατευθείαν..)..Τώρα κάνει και τηλεγραφικές προτάσεις..."μπαμπά δουλειά" "μαμά γάλα" Καμιά φορά και με τρεις λέξεις..."γειά σου μίκυ" "έλα μαμά μπάλα"...Όταν του έδωσα μπισκοτάκι ένα πρωί και μου είπε "καϊστώ μαμά" (ευχαριστώ μαμά)..έλιωσα η περήφανη μάνα...Είναι ευγενικό το αγόρι μου..λέει ευχαριστώ και παρακαλώ..ακόμα κι όταν σου δίνει αυτός κάτι...χαχα.."μαμά τηλέφωνο..καϊστώ μαμά..." χαχα.. Κι όταν θέλει να σε τουμπάρει...αρχίζει : "μαμάκαααα" " μπαμπάκααα"...Τι μικρός πονηρός μαλαγάνας...χεχε..

Εξακολουθεί να είναι το αγόρι της μαμάς...Ιδιαίτερα τώρα που είμαστε αυτοκόλλητοι 24/7..Κι εκεί που είχε κάνει πρόοδο και ξεκολλούσε..ήρθε η μετακόμιση και ξανακόλλησε...Οπότε..πάλι από την αρχή για να καταλάβει οτι δεν θα χάσει τη μαμά του αν πάει μια βολτίτσα με τη γιαγιά..

Η επιχείρηση "τουαλέτα" με τη μετακόμιση έμεινε πίσω...Νομίζω οτι η καινούρια τουαλέτα δεν είναι του γούστου του και δεν θέλει να πολυπηγαίνει...Να δούμε πότε θα τη συνηθίσει...Τουλάχιστον το λέει κάθε φορά...
 
Του αρέσει να κοιμάται με τη μαμά στον καναπέ..και ιδιαίτερα πάνω στη μαμά που ξαπλώνει πάνω στον καναπέ...(οκ μου αρέσει που θέλει ακόμα αγκαλίτσες...αλλά μάλλον πρέπει να το κόψουμε κι αυτό...ε;;)

 Είναι περίεργος..θέλει να τα βλέπει όλα..Να παρακολουθεί.. να πιάνει, να δοκιμάζει...να πατάει όλα τα κουμπιά..

 Τρελαίνομαι να τον ζουλάω και να τον αγκαλιάζω και να τον φιλάω... Νομίζω ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα που σε λίγο δεν θα αφήνει να τον αγκαλιάζω μην του χαλάσω το image..χεχε...
Πέρασε 1,5 χρόνος που είμαστε οι τρεις μας !!! 18 μαγικοί μήνες...Ψυχή μου όμορφη, παλικάρι μου, αστέρι μου φωτεινό...Σ' αγαπώ πολύ πολύ..Άλλωστε ήσουν έρωτας με την πρώτη ματιά...






Παιδί του χειμώνα...

2:19:00 μ.μ. 15 Comments A+ a-

in English


Εντάξει αγαπώ το καλοκαίρι, τη θάλασσα, τον ήλιο και όλη αυτή την ανεμελιά που φέρνει...αλλά τελικά είμαι παιδί του χειμώνα...Καταρχήν τα γενέθλιά μου είναι τον Ιανουάριο.. μέσα στη μέση του χειμώνα..

Λατρεύω τα Χριστούγεννα και με όλα όσα συνεπάγεται αυτό...λαμπάκια, χρωματιστά φωτάκια, στολίδια, έλατα, αστέρια, δώρα, οικογενειακή διάθεση..μαγεία...

Μου αρέσουν τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια που χουχουλιάζουμε στον καναπέ, βλέποντας τηλεόραση και κουκουλωμένοι με μαλακές κουβερτούλες...

Να πατάμε σε μαλακά χειμωνιάτικα χαλιά και να κυλιόμαστε πάνω με το Νικόλα, κάνοντας τούμπες...Να παίζουμε κρυφτό κάτω από τις κουβέρτες...

Μου αρέσει η μυρωδιά της βανίλιας ή του φουντουκιού που γεμίζει το σπίτι όταν ετοιμάζω ζεστό γαλλικό καφέ...και η αίσθηση μιας ζεστής κούπας καφέ που αχνίζει και ζεσταίνει τα χέρια μου...

Τρελαίνομαι για βόλτες με το Νικόλα..φορώντας μαλακά, αφράτα σκουφάκια και γάντια και ζεστά παλτά..με το κρύο να σου κοκκινίζει τα μάγουλα και τη μύτη...Να παίρνεις βαθιά ανάσα και να νιώθεις ότι αναπνέεις φρέσκο αέρα...

Αγαπώ το χιόνι...τους χιονοπόλεμους...τους χιονάνθρωπους ...Δεν υπάρχει πιο χαλαρωτική στιγμή...από το να βλέπεις το χιόνι να πέφτει..Αφράτο,κατάλευκο, να στρώνεται παντού και να καλύπτει τα πάντα..σαν πουπουλένιο πάπλωμα...Κι όταν το πιάνεις να τρίζει στα χέρια σου και κάτω από τα πόδια σου...(αχ πότε θα χιονίσει...)

Να κάθεσαι μπροστά στο τζάκι...να μυρίζεις τα ξύλα που καίγονται σιγά σιγά μαζί με πορτοκαλόφλουδες...Να ψήνεις κάστανα και πατάτες...(αχ πότε θα πάμε στο χωριό να ανάψουμε το τζάκι...)

Χειμώνας....ψητές μηλόπιτες..τσάι με κανέλα και γαρύφαλλο...Ζεστή σοκολάτα..Ρόδια και κυδώνια...Μανταρίνια και πορτοκάλια... Χειμωνιάτικες μυρωδιές και γεύσεις...

 Πότε θα χειμωνιάσει...Να μαζευόμαστε παρεούλα μέσα...Να πίνουμε κρασάκι με φίλους...Να χαζολογάμε...Να μαζευτούμε σιγά σιγά...Καλό το καλοκαίρι αλλά πέρασε πια...Πότε θα έρθεις χειμώνα..;; Έλα, έχω βγάλει τα ρούχα τα χειμωνιάτικα...έχω στρώσει τα χαλιά μου...έχω βγάλει την αγαπημένη μου βελούδινη κουβέρτα...Έλα σε περιμένουμε...

 Είμαι παιδί του χειμώνα τελικά..και ανυπομονώ να έρθει με όσα καλά και όμορφα μπορεί να φέρει...Έλα χειμώνα...Σε περιμένουμε στο καινούριο μας σπίτι...

"Ένα μήλο την ημέρα...

5:28:00 μ.μ. 20 Comments A+ a-

in English

...το γιατρό τον κάνει πέρα.." Φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν 10 μήλα..χε χε..

Λοιπόν..η μετακόμιση καλά κρατεί...Προσπαθώ να πακετάρω όλο μας το νοικοκυριό σε κούτες -προς το παρόν έχω τελειώσει με το γραφείο μας- με το Νικόλα να κυκλοφορεί στο σπίτι και να μου φέρνει να δω τα αρκουδάκια του, κάθε τρεις και λίγο και συνήθως τη στιγμή που παλεύω να κλείσω το κουτί με ταινία...Οπότε η διαδικασία καθυστερεί λιγάκι..χα χα..

Αυτό το διάστημα προσπαθώ να καταναλώσουμε ότι έχει το ψυγείο μας αφενός για να μην πάνε χαμένα και αφετέρου για να μην τα κουβαλάμε στο καινούριο σπίτι...

Είχαμε φέρει από το χωριό πράσινα μήλα από τη μηλιά μας... Ο Νικόλας έτρωγε σχεδόν κάθε μέρα αλλά και πάλι έχει πολλά ακόμη...Έκανα λίγα κομπόστα (συνταγή αφού τα δοκιμάσουμε..) αλλά και πάλι είχα αρκετά...Οπότε..προχτές το μεσημέρι, την ώρα που κοιμόταν ο Νικόλας και μιας και δεν είχα άδειες κούτες για να πακετάρω...έκανα την αγαπημένη μας μηλόπιτα (και την μόνη που μας αρέσει δηλαδή...). Είναι λίγο μπελαλίδικη...αλλά αξίζει τον κόπο...


Μηλόπιτα 
ή αλλιώς American apple pie

Υλικά:

Για τη ζύμη:
  • 150 γρ. βούτυρο
  • 1 1/2 κουταλάκια ζάχαρη
  • 1 1/2 κουταλάκια αλάτι
  • 3 3/4 του φλιτζανιού αλεύρι
  • 1/2 με 3/4 του φλιτζανιού κρύο νερό
Για τη γέμιση:
  • 10-14 μήλα πράσινα (Granny Smith κατά προτίμηση)
  • 1/2 φλιτζάνι αλεύρι
  • 1 φλιτζάνι ζάχαρη
  • 2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα
  • 3 κουταλιές της σούπας βούτυρο
  • χυμό δύο λεμονιών

 Πώς το φτιάχνουμε:

  • Ανακατεύουμε σ' ένα μπολ το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι.
  • Ρίχνουμε το βούτυρο σε κομματάκια και ανακατεύουμε με τα δάχτυλα μέχρι να δημιουργηθούν μικρά κομματάκια..
  • Ρίχνουμε σιγά σιγά το νερό και ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ζύμη μαλακή που δεν κολλάει στα χέρια. (μπορεί να χρειαστεί περισσότερο αλεύρι ή νερό)
  • Χωρίζουμε τη ζύμη σε 2 κομμάτια (1/3 και 2/3 περίπου). Τα τυλίγουμε με μεμβράνη (ή σε πλαστικό σακουλάκι) και τα βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα.
  • Καθαρίζουμε τα μήλα και τα κόβουμε σε τέταρτα. 
  • Ρίχνουμε στα μήλα το χυμό λεμόνι, το αλεύρι, τη ζάχαρη, και την κανέλα και ανακατεύουμε..
  • Σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε το μεγάλο φύλλο και το απλώνουμε σε στρογγυλό ταψάκι.
  • Βάζουμε μέσα τα μήλα και το βούτυρο σε κομματάκια.
  • Ανοίγουμε το μικρό φύλλο και το στρώνουμε από πάνω, καλύπτοντας τα μήλα και κλείνουμε την πίτα.
  • Μ' ένα μαχαίρι ανοίγουμε τρύπες στη μέση και πασπαλίζουμε με ζάχαρη.
  • Βάζουμε τη μηλόπιτα σε προθερμασμένο φούρνο στους 230οC.για 15 λεπτά μόνο μέχρι να ροδίσει από πάνω.
  • Και μετά κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 175οC και ψήνουμε για 45-50 λεπτά..

Και κάτι ακόμα...
  • Η συνταγή λέει αλεύρι για όλες τις χρήσεις αλλά εγώ δεν είχα στο σπίτι και έβαλα και 2 φλιτζάνια φαρίνα.
  • Αντί για βούτυρο μπορούμε να βάλουμε μαργαρίνη και γίνεται νηστίσιμη.
  • Μπορείς να βάλουμε και κόκκινα μήλα αλλά με λιγότερη ζάχαρη.
  • Όταν τυλίξουμε τη ζύμη  με μεμβράνη, την πατάμε για να πλατύνει..και έτσι ανοίγει πιο εύκολα μετά.. 


Τρελαίνομαι όταν το σπίτι μυρίζει κανέλα και ψημένο μήλο...Για μένα είναι η απόλυτη χειμωνιάτικη μυρωδιά..

Εννοείται ότι δεν έμεινε ψίχουλο...

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε !!!

Ένα βραβείο για καλό μήνα ...

12:24:00 π.μ. 9 Comments A+ a-

In English soon

Η mamma El ή αλλιώς η μαμά Ελίζα μου χάρισε αυτό το βραβειάκι (Ευχαριστώ πολύ!!) που συνοδεύεται και από τους κανόνες του:
1. Προσθέτουμε το βραβείο στο ιστολόγιο μας!
2. Ευχαριστούμε το πρόσωπο που μας το χάρισε!
3. Αναφέρουμε 7 πράγματα σχετικά με τον εαυτό μας!
4. Αναφέρουμε τους κανόνες!
5. Χαρίζουμε το βραβείο σε ακόμα επτά ιστολόγια της επιλογής μας!
6. Ενημερώνουμε τα ιστολόγια με ένα σχόλιο για να μπορέσουν να το παραλάβουν!


 Για να δούμε..χμμμ 7 πράγματα για μένα :
  1. Όταν ήμουν (γκουχ γκουχ) μικρότερη (πριν μια δεκαετία δηλαδή) δούλεψα φωτογράφος στα νυχτερινά κέντρα (ναι ναι τα μπουζούκια εννοώ) της Θεσσαλονίκης...για 6 χρόνια...(έχω δει όποιον τραγουδιστή υπάρχει - ή και δεν υπάρχει τώρα που το σκέφτομαι...-έχω βγει μαζί του φωτογραφία και έχω και αυτόγραφα εννοείται...) και ήταν από τα καλύτερα χρόνια της ελεύθερης ζωής μου !!
  2. Το αγαπημένο μου νησί είναι η Σαντορίνη !! Έχω πάει 3 συνεχόμενες χρονιές (μόνο κορίτσια) και αν μπορούσα θα πήγαινα κάθε χρόνο...Αυτό το νησί είναι έρωτας !!
  3. Δεν μου αρέσει το σκέτο άσπρο γάλα...Δεν πίνω ποτέ... Εκτός αν έχει σοκολάτα ή δημητριακά (με σοκολάτα κατά προτίμηση..χεχε)...
  4. Τρελαίνομαι για κινούμενα σχέδια...ΟΛΑ τα κινούμενα σχέδια...!! Βλέπω τα πάντα..και τα κάνω συλλογή !! (τυχερέ Νικόλα...)
  5. Ξεχνάω μονίμως να βάλω ενυδατική κρέμα στο πρόσωπό μου....(κακιά συνήθεια που πρέπει-οπωσδήποτε- να αλλάξει)
  6. Δεν έχω καμία - μα καμία - φίλη από το σχολείο !!! 12 χρόνια σχολικής ζωής και καμία ουσιαστική φιλία τελικά !! (Γι' αυτό και από μέσα μου ζηλεύω τον Αντώνη που όλοι οι φίλοι του είναι μια παρέα από το δημοτικό..!!)
  7. Τρώω τα νύχια μου όταν αγχώνομαι - ακόμα και τώρα !! Άλλη μια συνήθεια που πρέπει να κόψω (χμμμ όλο κακές συνήθειες είμαι τελικά- μήπως πρέπει να το κοιτάξω ??)

 Τα ιστολόγια που στέλνω αυτό το βραβείο είναι :
  1. Τα ανθομελάκια
  2. Πως έγινα μάνα και άλλες ιστορίες
  3. Το γαϊτανάκι 
Ναι, ναι το ξέρω ότι πρέπει να το δώσω σε 7...αλλά απ' ότι είδα εκεί που θέλω να το δώσω το έχουν ήδη πάρει οπότε - σπάω λίγο τους κανόνες...Άλλωστε στην ίδια blogογειτονιά είμαστε όλοι...και λίγο πολύ εκεί τριγυρνάμε...

Καλό βράδυ και καλό μήνα !!!


update: Η Γιώτα του lolipop family μου χάρισε κι εκείνη ένα βραβείο...Ευχαριστώ πολύ !!!

 
 
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)